Yeni anayasa tekrar gündeme gelirken önemli bir soru şudur: Kürdler de Türkiye'nin tapusuna sahip olacak mı yoksa kendi evinde sığınmacı muamelesi görmeye devam mı edecek?

Ya Kürdlerin kolektif egemenliğinin özel olarak tanınması ya da içinde Kürdlerin yer almadığı mevcut kolektif egemenliğin Türklükten arındırılması gerekiyor. Devletin, içinde bir unsurun diğerine “itaat” ettiği, etmesinin istendiği yahut o unsurun uysal olduğu için başı okşanır görüldüğü bir yapı olmaktan çıkması şarttır. Devletin, içindeki her unsurun eşit ve egemenolduğu bir yapıya dönüştürülmesi en temel meseledir.

Esasen, Kürdlerin yaşadığı eşitlik mücadelesi ve tanınma serüveni aşağıdaki ihtimalleri tüketip, negatif inkârdan pozitif kabule gelip dayanmıştır.

NEGATİF İNKÂR: Kürd diye bir şey yoktur.

POZİTİF İNKÂR: Kürd, Türk hepimiz Müslüman kardeşiz (eskiden Türk’üz).

NEGATİF KABUL: Kürd var ama ona düşen itaattir. Bu vatan Müslüman Türklerin.

POZİTİF KABUL: Kürd var ve bu ülkenin sahibi ve ortağıdır.

Negatif inkârın yokluğa mahkûm eden karanlığından çıkıp pozitif inkârın esir tutan tahakkümüne girildi önce. Kürd yok olmaktan çıkıp asimile edilme hapishanesine gönderildi. Sonra bu kimlik mahpus kalamayacak kadar “realite”leşince, negatif kabul, mahcup ama en yaygın tavır oldu. Negatif kabul’de ‘tamam Kürdler var ama bu ülke bizimdir. Türklüğe zorlayan yok sadece Müslümanlık kimliğinden başka şeye atıfta bulunmayın yeter’ deniyor. Burada Kürdler Kürd olarak eşit görülmedikleri için Müslümanlık şemsiyesi altında evrensel insan olmaya davet ediliyorlar. Yani Müslüman olarak değil de Kürd vatandaş olarak eşit olmak isteyenlerin bu meşru demokratik hakkı yok sayılıyor.

Hâlbuki evrensellik ilacı yereli olan için deva, yereli olmayan için ölüm meleğine davetiyedir. Varlığı tanınmayanın evrenselliği havada buhar olup yok olmaktır.

Yerel olamadan evrensel olanın dünyada yeri yoktur. Çünkü bu dünyada ayağı bir yerde yere değmeyip evrensel olan hiçbir şey yoktur. Ayağı yerel'e, müşahhas hakikate değmeyen evrensel en fazla bir mücerred hayaldir. Başı evrenselleştiği halde, topraktan yaratılan insanın ayağı hala topraktadır. İslam bile ayağını Arabistan’a basmıştır, oradan evrenselleşmiştir. Qur'an-ı Hâkim beşerin diliyle, bir coğrafyanın lisanıyla (Arapça) konuşmuştur. Vahiy herkese, evrensel bir soyut bütüne yani mücerred insanlığa değil, bir insan olan Muhammed-i Arabi’ye gelmiştir. Evrenselin çekirdeği yereldir. Yerelleşemeyen evrensel, yok hükmündedir. Evrenselleşemeyen yerel de çatlamayı başaramamış tohum hükmündedir. Kayıp üzeredir. Birincisi benliği inkâr eden kolektivist ideolojilerin ürettiği problemdir. İkincisi ise milliyetçiliğin (insanı kendi kendine mahkûm eden) körlüğü problemidir.

Demek evrenselliğe giden yol yerelden geçer. Kürdlüğü sorun gören bir Müslüman kardeş evrenselciliği çözüm değil sorunun kendisidir. Kürd’ü, Kürdistan’ı tanımayan bir İttihad-ı İslam ısrarı ne hakiki bir İslam ne de hakiki bir ittihaddir.Evrensel hale gelmek sadece yerel olabilenlerin harcıdır. Kürdleri Kürdlüğe uğratmadan Müslümanlıkta eritmek isteyenlerin niyeti Müslümanlığın evrenselliği değil Kürdlüğü bu dünyada (iki anlamıyla) yersiz bırakmaktır. Anayasal tanınma ve egemenlik eşitliğine yaslanmayan (dini veya değil) kardeşlik söylemlerinin evrenselciliği, evrenselcilik libası giymiş mahcup bir inkârcılıktır. Negatif kabul ve pozitif inkârın ikisi de geride kalmalı. Pozitif kabul, Kürdlerin insan olarak iradelerinin teneffüs edebilmesi demektir.

* Mücahit Bilici - Yeni Yüzyıl