Eskilerin  fevkalade  bir sözü var :“bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim.”İlişkilendirmeye dair çok hikmetli bir söz bence.  Şunu,  bana izlediğin haber kanalını söyle sana ideolojini söyleyeyim, şeklinde değiştirelim. Kişi, okuduğu gazeteden tut, izlediği diziye kadarki boşluğu bir ideoloji sarmalında tutarlı olarak doldurma ihtiyacındadır. Gazetenin  haber aracı olmaktan çok bir dünya görüşünün simgesi olması yeni bir şey değil aslında. İnsanların paltolarının cebindeki, koltuk altlarındaki sıkıştırılmış gazetenin ismi dünya görüşü açısının tam olarak neresinde durduğunu da gösteriyor  eskiden beri.  Hatta toplumsal kutuplaşmaların keskinleştiği dönemlerde insanlar  biraz da nisbet olsun düşüncesiyle gazetelerini göstere göstere okumayı marifet bildiler…

Hal böyle olunca, gazetelerin etrafında bir kemik okur kitlesi gelişti . Bu kitle  kendileri adına düşünce müdafaası yapan gazetelerini adeta kutsal bir bağlılıkla sahiplendiler.  Ancak televizyon ve internetin gelişiyle sahiplenilmesi gereken, desteklenmesi gereken haber kaynağı sayısı çoğaldı haliyle. Maddi manevi yük birkaç katına çıktı.

Öyleki kişi izlediği haber kanalının sunucusuna göre bile bir alt tasnif geliştirdi.  Aynı haber kanalındaki iki farklı sunucudan hangisi  daha özveriyle, hararetle savunuyorsa izleyenin görüşlerini,  “gözbebeği” statüsü ona verildi.

İnternet haberciliği henüz yeni bir şey olmasına rağmen bu ideoloji dağıtma karnavalında rengarenk  kostümlerle “biz de varız” demekteler. Hatta asrın davalarına konu olacak kadar da ciddiye alınıyorlar haklarını yemeyelim.

Türkiye’de medya el değiştirdikçe doğal olarak ideoloji de değişiyor ve  güç ne taraftan esiyorsa ona göre yeni bir “mutlak haklı” ilan ediliyor.   Medya Kutuplarından bahsedeceksek ,eskiden Kartel Medyası ve Diğer’lerinden bahsetmek mümkünken, şimdi  havuz medyası, yandaş medya,  gülen medyası, ulusalcı medya, kürt medyası…diye uzayıp gidiyor liste.

Devamı: http://www.fikirzemini.com/yazarlar/zeynep-rana-karatas/haberin-ideolojisi-kim-yakti-camiyi/64/